Kriebelpluisje

Inspirerende pluisjes van de paardenbloem

En dan kriebelt het weer, zo opeens, als een pluisje dat dwarrelend fladderend eindelijk de grond bereikt. Het kriebelt om weer te gaan schrijven, om weer dingen te delen, om weer te bloggen. Soms neemt het leven zo'n helse loop, dat je hoofd vol zit, er niks meer in gaat, maar ook niet uit. 

Maar nu heeft dat pluisje een gaatje gevonden en zich een weg naar buiten gebaand. Ik heb zo'n vurig verlangen om weer meer in mijn tuin bezig te kunnen zijn. Niet zozeer werkend, maar eerder genietend, en om misschien gewoon de boel de boel te laten. 

Dat pluisje is het zaad voor zoveel moois. Zoveel moois dat ik zelf nog moet gaan ontdekken. En wat is er nu leuker dan tijdens de zomervakantie op ontdekkingstocht te gaan ? In de tuin, of elders in de natuur... 

Ik popel van ongeduld ! Tot gauw !