Marie-Louise, een bloem van een vrouw

Toen ik een paar jaar geleden deze tuin-blog startte, zocht ik inspiratie voor een passende naam. Die zoektocht was gelukkig van korte duur. Wie was - naast mijn vader - mijn grote voorbeeld als het over bloemen en tuinieren gaat ? Jawel, mijn meter, Marie-Louise, kortweg 'Lou' in 'Lou's Tuinhoekje'.

Deze week ontving ik het droevige nieuws dat mijn meter naar haar dromentuin heengegaan is.

Een bloem van een vrouw was ze. Altijd vriendelijk, gemoedelijk en ontvankelijk. Ze had een passie voor al wat bloeit en/of groen is. Die liefde heb ik onbewust van haar meegekregen; die zit in onze familiegenen. Mijn papa is een koekje van hetzelfde deeg (zie ook Langs het tuinpad van mijn vader), maar ook nog enkele zussen en een andere broer van haar zijn fervente tuiniers. Groen is leven, groen is ONS leven. 

Niet iedereen in de familie deelt echter dezelfde passie, sommigen gedijen zelfs beter tussen beton en alles wat niet groen is, maar ik had het geluk dat hetzelfde zaadje als dat van mijn meter ook bij mij terecht gekomen is. Tuinieren zal ik, net als zij, tot het echt niet meer gaat. 

Op haar rouwbrief prijkt een prachtig bloemenveld. Ze zou het 'zo schoon' gevonden hebben. Ik zie het haar zo zeggen, met een tedere glimlach, haar handen in elkaar, dankbaar voor al dat moois. 

Meter, ik ben dankbaar voor jou als mijn grote voorbeeld. Het ga je goed daar in je nieuwe tuin. Ik durf wedden dat hij al volop in bloei staat !