Een boom voor later

Onze trouwe lindeboom in de tuin had dringend nood aan een snoeibeurt. 

Terwijl zijn bovenste takken reikhalzend naar de hemel keken, vormden onderaan de vele zijscheuten een minibosje op zich. 

Gewapend met kettingzaag en takkenschaar ging een goede vriend mijn goede vriend de Linde te lijf. De ademruimte die de boom hierdoor kreeg, had voor ons een leuke verrassing in petto ! Onder de wirwar van takken kwam namelijk de naam van niemand-minder-dan onze buurman te voorschijn.

We hebben Paul, onze buurman, erbij gehaald en hem het kleine kunstwerk getoond. 40 à 50 jaar geleden kerfden zijn kinderhanden met uiterste precisie de voornaam in de lindenbast. De fijne lijnen zijn nu tot mooie blokletters uitgegroeid. In Pauls kinderogen en herinnering was de Linde toen al een kanjer van een boom voor mateloos klim- en speelplezier. 

Zovele jaren later houdt de Linde nog steeds fier de wacht op de scheidingslijn van onze percelen. 

Leuk zou zijn mochten Paul's (achter)kleinkinderen ooit in 'zijnen' boom komen spelen, hoog in de boom klimmen en en dan opa's naam ontdekken. Paul zal met een glimlach het tafereel bekijken. Mijmerend over z'n schapenweiden uitkijkend, al dan niet leunend op een wandelstok...

"Hij keek en zag dat het goed was."