Op bezoek bij de Honingzwam

We kunnen er niet omheen : met de eerste schoolweek achter de rug, hangt de herfst nu zeker in de lucht. Dit weekend voorspellen ze zelfs al een voorproefje van guur herfstweer.

Een herfstbewijs van formaat kwam ik onlangs tegen in ons bos: een geelgroenabrikoosbruine zwam op een oud stuk schors. Ik stond versteld van het kleurenpallet. De kleurencombinatie was in mijn ogen subliem en van een ongekende aard. Gelukkig wist mijn lieve wederhelft me te vertellen dat het hier een gewone honingzwam Armillaria mellea betrof. Zo'n ogenschijnlijk (euh, orenschijnlijk ?) courante paddenstoelennaam voor zo'n mengeling van kleuren zoals enkel een of andere topdesigner of -kunstenaar het mengen kan. 

De honingzwam is vanaf september in groepjes te vinden op stronken van loof- en naaldbossen. Na een snelle zoektocht op het internet leer ik dat je zelfs de hoed van deze zwam kan eten. Ik vertrouw het toch niet helemaal. Niet dat ik twijfel over mijn partners kennis en kunde, maar zelf paddenstoelen gaan plukken... misschien zal ik hiervoor beter eerst maar een cursus bij een paddenstoelenkenner gaan volgen. 

Paddenstoelen lust ik graag; op toast, in een jagersausje, in ... oei, die herfst komt nu wel heel echt dichtbij.

Misschien toch maar een doosje champignons in het obligate blauwe doosje gaan kopen...