Mooi, mooier, mooist

Sinds enkele maanden leven we in andere tijden, corona-tijden. Terwijl rondom mij de wereld nog om de spreekwoordelijke as van corona draait, heb ik ondertussen reeds het effect van post-corona mogen ervaren, namelijk het ontslag bij één van mijn werkgevers. 
Dit mag dan wel een financiële dobber zijn, en initieel voelde ik me ook wat onwennig bij de extra vrije tijd die hierdoor vrij kwam, een moment van verveling heb ik niet gehad.  In een huis dat me lief is en een tuin waarin ik mijn ziel leg en steeds terugvind, is er altijd wel iets te doen.

Maar tijdens die extra tijd was er wel gelegenheid om meer na te denken, over dingen en personen die me nauw aan het hart liggen, over wat er goed en minder goed in mijn leven gaat, wat ik mis, wat ik gemist heb...

Daar was het besef dat ik het schrijven had gemist, het schrijven van mijn gedachten over mooie fijne dingen, die toevallig, en ook weer niet toevallig, in mijn eigen tuinparadijs afspelen. Ja, ik heb weer zin om te bloggen. Zal dit aan dezelfde frequentie van vroeger zijn ? Geen idee. Ik ben mezelf niks verplicht, want ik schrijf steeds vanuit mijn buikgevoel. We zien wel wat het wordt, waar de gedachten en woorden me zullen brengen. Aan inspiratie geen gebrek, ons stukje groen is de laatste jaren sterk veranderd. Mooi, mooier, mooist : de trappen van vergelijking kan je hier dagelijks toepassen.

Ik heb er in elk geval zin in !